δαμασκηνός

δαμασκηνός
I
Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας.
1. Οσιομάρτυρας από την Κωνσταντινούπολη, ασκητής στο Άγιον Όρος. Η μνήμη του τιμάται στις 13 Νοεμβρίου.
2. Ιερομάρτυρας, ιερομόναχος της μονής Χιλανδαρίου Αγίου Όρους. Μαρτύρησε στη Βουλγαρία το 1771. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Ιανουαρίου.
3. Ιωάννης (βλ. λ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός).
II
(Δημήτριος Παπανδρέου, Δορβιτσιά Ναυπακτίας 1890 – Αθήνα 1949).Αρχιεπίσκοπος της Αθήνας, πρωθυπουργός (17 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 1945) και αντιβασιλιάς (31 Δεκεμβρίου 1944 – 27 Σεπτεμβρίου 1946). Σπούδασε στην Αθήνα θεολογία και νομικά. Πτυχιούχος και των δύο σχολών, χειροτονήθηκε διάκονος (1917) και σε σύντομο διάστημα έγινε αρχιμανδρίτης. Ανέλαβε τη διεύθυνση των γραφείων της μητρόπολης της Αθήνας, την ηγουμενία της μονής Πεντέλης και το 1918 στάλθηκε στο Άγιον Όρος για να διευθετήσει τα εκεί εκκλησιαστικά ζητήματα. Το 1922 εξελέγη μητροπολίτης Κορινθίας και όταν η πόλη μεταβλήθηκε σε ερείπια από τους σεισμούς, ο Δ. ανέπτυξε εξαιρετική δραστηριότητα και συνέβαλε σημαντικά στην περίθαλψη του πληθυσμού και στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης περιοχής. Για να το επιτύχει, απευθύνθηκε στους ομογενείς της Αμερικής, όπου ταξίδεψε το 1930, ενώ ταυτόχρονα διορίστηκε προσωρινός έξαρχος του οικουμενικού πατριαρχείου. Το 1938, μετά την ακύρωση από το Συμβούλιο Επικρατείας της εκλογής του ως αρχιεπισκόπου της Αθήνας, αποσύρθηκε στη μονή Φανερωμένης στη Σαλαμίνα και επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο το 1941. Τον Δεκέμβριο του 1944 ανέλαβε την αντιβασιλεία έως τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Στο διάστημα αυτό διετέλεσε και πρωθυπουργός. Μετά την επάνοδο του βασιλιά Γεωργίου Β’, ο Δ. επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο όπου παρέμεινε έως τον θάνατό του.
Ανδριάντας του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).
0 αρχιεπίσκοπος Αθηνών και αντιβασιλιάς Δαμασκηνός.
III
Όνομα μητροπολιτών της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας.
1. Δ. Στουδίτης. Βλ. λ. Δαμασκηνός Στουδίτης.
2. Βασίλειος Παπανδρέου (Κάτω Χρυσοβίτσα Αιτωλοακαρνανίας 1936 –). Μητροπολίτης Τρανουπόλεως (1970-82) και μητροπολίτης Ελβετίας (1982-). Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Χάλκης και μετεκπαιδεύτηκε στα πανεπιστήμια της Βόνης και του Μάρμπουργκ της Γερμανίας (1959-65). Το 1965 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας στις θεολογικές σχολές των πανεπιστημίων Βουκουρεστίου, Βελιγραδίου, Θεσσαλονίκης, Πρέσοβ, Βόνης, Βέρνης και Αθηνών, καθώς και της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Μόσχας. Το 1974 έγινε καθηγητής της θεολογικής σχολής Λουκέρνης. Μετά τη χειροτονία του σε πρεσβύτερο ορίστηκε προϊστάμενος του ορθοδόξου κέντρου (Σαμπεζί) του οικουμενικού πατριαρχείου (1969). Το 1972 εξελέγη από το οικουμενικό πατριαρχείο μητροπολίτης Τρανουπόλεως και το 1982 Ελβετίας. Διετέλεσε προϊστάμενος της Γραμματείας «Επί της Προπαρασκευής» της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ενώ είναι μέλος του Δ.Σ. Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, της Διεθνούς Ακαδημίας Θρησκευτικών Επιστημών των Βρυξελλών, της Εταιρείας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος Λάτση κ.ά. Τιμήθηκε με ανώτατα παράσημα των πατριαρχείων Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και άλλων Εκκλησιών. Επίσης, είναι πολυγραφότατος. Έργα του είναι Το θέλημα του Θεού σήμερον (1981), Θεολογικοί διάλογοι (1988), Το οικουμενικό πατριαρχείο στους νεότερους χρόνους (1989), Ορθοδοξία και Κόσμος (1993), Λόγος διαλόγου (1997) κ.ά.
3. Πέτρος Ρουμελιώτης (Οιχαλία Μεσσηνίας 1920 –). Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής (1974-). Σπούδασε στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1958 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως διάκονος στην Καλαμάτα και στην Αθήνα και μετά το 1958 ως ιεροκήρυκας στη μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηvής, όπου ανέπτυξε πλούσιο πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, για το οποίο και τιμήθηκε με εύφημο μνεία και ευαρέσκεια από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής, όπου συνεχίζει το σημαντικό ποιμαντορικό έργο του. Παράλληλα έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα έργα του, ενώ έχει γράψει και τα βιβλία Δεκαετία ποιμαντορικής αρχιερατικής δράσεως (1984) και Η συμβολή της τοπικής Εκκλησίας εις την αντιμετώπισιν των εθνικών προβλημάτων της Θράκης (1989). Έχει τιμηθεί επίσης με το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων του στρατού και με μετάλλια του Αγίου Όρους, του οικουμενικού πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Κρήτης και έχει ανακηρυχθεί Σταυροφόρος του πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
* * *
-ή, -ό (AM δαμασκηνός, -ή, -όν) [Δαμασκός]
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη Δαμασκό ή προέρχεται απ' αυτήν
2. Δαμασκηνός
ο κάτοικος της Δαμασκού ή όποιος κατάγεται απ' αυτήν
μσν.- νεοελλ.
1. Δαμασκηνός
βαπτιστικό ή μοναχικό όνομα μετά την καθιέρωση τού Ιωάννου Δαμασκηνού ως αγίου
2. αυτός που έχει κατασκευαστεί στη Δαμασκό ή με τεχνοτροπία όμοια με τών τεχνιτών τής Δαμασκού (α. «δαμασκηνό ύφασμα» — το δαμάσκο
β. «δαμασκηνό σπαθί» — ειδικά κατασκευασμένο ατσάλινο σπαθί, σκληρό, ελαστικό με πολύ λεπτή ακμή και στιλπνές ανταύγειες.

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • δαμασκηνός — ή, ό αυτός που γίνεται στη Δαμασκό: Δαμασκηνό σπαθί …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • Δαμασκηνός Στουδίτης — (Θεσσαλονίκη αρχές 16ου αι. – 1575;). Συγγραφέας λαϊκών θρησκευτικών αναγνωσμάτων και μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτας (1574; 75;). Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του είναι αμφίβολες και ανεπαρκείς. Είναι γνωστό πάντως ότι υπήρξε μαθητής… …   Dictionary of Greek

  • Δαμασκηνός, Μιχαήλ — (περ. 1530 – 1592;). Κρητικός ζωγράφος φορητών εικόνων. Εργάστηκε στο Ηράκλειο (έως το 1574 και μετά το 1584), στη Βενετία (1574 82) και στην Κέρκυρα (1582 84). Ξεχώρισε από τους σύγχρονούς του, Κρητικούς και άλλους, με τον πλούτο της παραγωγής… …   Dictionary of Greek

  • Δαμασκηνός, Νικόλαος — (τέλη 1ου αι. π.Χ. – αρχές 1ου αι. μ.Χ.). Ιστορικός και φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Δαμασκό, στην οποία οφείλει άλλωστε και το επώνυμό του, και ήταν σύγχρονος και φίλος του Αύγουστου Καίσαρα και του βασιλιά Ηρώδη. Κατά το 5 π.Χ. στάλθηκε από τον… …   Dictionary of Greek

  • Δαμασκηνός, Πέτρος — (12ος αι.). Βυζαντινός ασκητικός συγγραφέας. Φαίνεται ότι άκμασε στο πρώτο μισό του 12ου αι. αλλά για τη ζωή του δεν γνωρίζουμε παρά μόνο ότι ήταν μοναχός και ότι έζησε πολύ κοντά στον Συμεών τον μεταφραστή. Οπωσδήποτε είναι δικά του έργα τα… …   Dictionary of Greek

  • Νικόλαος Δαμασκηνός — Βλ. λ. Δαμασκηνός, Νικόλαος …   Dictionary of Greek

  • Ιωάννης ο Δαμασκηνός — (Δαμασκός, περ. 675 – Ιεροσόλυμα, περ. 750). Θεολόγος, υμνογράφος και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Καταγόταν από οικογένεια γνωστή με το όνομα Μανσούρ και ο πατέρας του ήταν λογοθέτης στην αυλή του χαλίφη Αμπτ ελ Mαλέκ. Στην αρχή ακολούθησε και ο… …   Dictionary of Greek

  • Дамаскин (Папандреу) — В Википедии существуют статьи о других людях с именем Дамаскин и фамилией Папандреу. Не следует путать с Дамаскином (Папандреу)  архиепископом Афинским, регентом и премьер министром Греции. Митрополит Дамаскин Μητροπολίτης Δαμασκηνός… …   Википедия

  • Βυζαντινή αυτοκρατορία — I Β.α., ή αλλιώς Μεταγενέστερο Ρωμαϊκό ή Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος, αποκαλείται συμβατικά το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Πρωτεύουσα του τμήματος αυτού, που μετά την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους συνέχισε περίπου για έντεκα… …   Dictionary of Greek

  • κρήτη — I Νησί (8.331 τ. χλμ., 601.131 κάτ.) της νοτιοανατολικής Μεσογείου, σε απόσταση περίπου 100 χλμ. ΝΑ της Πελοποννήσου. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Ελλάδας (δεύτερο είναι η Εύβοια με έκταση 3.658 τ. χλμ.), το πέμπτο της Μεσογείου …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”